Katka

Bez względu na wiek, narkotyki to tragiczny nałóg, którego pokonanie nie jest prostym i łatwym zadaniem. Nastoletnia Czeszka, o imieniu Katka, jest tego doskonałym przykładem.

Jest rok 1996. Katka ma 19 lat i przebywa na terapii odwykowej w czeskich Němčicach. Dlaczego zaczęła brać? Bo chciała być inna. Szybko jednak okazało się, że potrzeba inności to złudne pragnienie, które zamieniło jej życie w istne piekło. Teraz za wszelką cenę chce być taka sama jak inni, ale nie jest to już tak proste, jak kiedyś.

Pokonanie nałogu wymaga siły i olbrzymiego wysiłku. Katka chce się zmienić, ma plany na przyszłość i nadzieję na zwykłe, przeciętne i normalne życie. Marzy o porządnym chłopaku, z którym pewnego dnia pragnie założyć rodzinę i mieć dzieci. W jej przypadku te optymistyczne plany nigdy nie znajdą jednak pozytywnego spełnienia.

Film pokazuje wieloletnią i samonakręcająca się spiralę zła, jaką w życiu Katki wywołały narkotyki – spiralę, którą napędza niekontrolowany nałóg, jakiemu podlega. Obserwujemy tu każdy etap jej psychicznego i fizycznego upadku: kradzieże, prostytucję, narkotykowy głód i odwykową terapię w czeskich klinikach. Krok po kroku widzimy wzloty i upadki w pełni zdrowej dziewczyny, której jedynym problemem jest to, że w młodości nie oparła się narkotykom. Katka cały czas ma nadzieję. Wierzy, że pokona nałóg i stara się za wszelką cenę tego dokonać. Jej potrzeba jest szczera, ale narkotyki to silny przeciwnik, który przeważnie wygrywa w tej walce. Nawet ciąża i narodziny dziecka nie są w stanie wyrwać Katki z narkotykowego ciągu, w który tak łatwo było wpaść, ale znacznie trudniej z niego wybrnąć. Czy Katce się uda? Nie wiadomo. „Cały czas nie wiem, czy gdy zadzwonię Katka odbierze telefon – tłumaczy reżyserka filmu - w ogóle nie wiem, czy kiedykolwiek jeszcze odbierze…”.